3/3/21
Mulleres, mozas e nenas.
En tan só uns días chegaremos ao 8 de Marzo e festexaremos o Día internacional da Muller. Dende o club de lectura Libros coma Area gústanos facer mención a tan sinalada data, ainda que sabemos ben que a loita da muller pola igualdade e dereitos fundamentais hai que practicala todos os días do ano.
É por iso que, con antelación, as alumnas e alumnos integrantes do club están xa a realizar un exhaustivo traballo de campo :) para coñecer máis profundamente a vida e obra de diferentes autoras. Autoras vivas, autoras mortas, autoras brancas, autoras negras, autoras africanas, autoras canadienses, autoras... Tanto ten, porque todas elas son mulleres que, en definitiva, e a través do seu traballo, axudan ou axudaron a romper as regras impostas pola sociedade na que lles tocou ou toca vivir.
De quen falamos? Aquí tedes unha pequena representación:
Adiviñade!
27/1/21
Celia e Maite recoñecen que Haulden é un gran lector...
Pois aquí tedes unha nova presentación Prezi. Nesta ocasión, Celia e Maite, alumnas de 1º de Bacharelato, investigaron ben a fondo o tipo de lecturas que lle gustan a Haulden. Obras coma "O regreso do nativo" de Thomas Hardy ou o "David Copperfield" de Dickens son algunhas delas. Queredes coñecer máis? Premede na imaxe para estar ao tanto do que lle interesa ler ao noso amigo de "O vixía no centeo".
DÍA DA EDUCACIÓN - DÍA DA PAZ
Con motivo da conmemoración destas datas tan sinaladas, ofrecémosvos esta nova presentación prezzi con recursos diversos, elaborada polo equipo da biblioteca en colaboración có Club de Lectura, Club de Letras e ENDL. Podedes pinchar na imaxe para vela.
13/1/21
Quen es, Salinger? Mateo e Lois xa o saben!
No primeiro trimestre do curso, @s alumn@s do club de lectura de 1° de Bacharelato fixéronse colegas de Haulden Caufield.Ao principio a relación foi boa, caéronse ben, pero a cousa foi cambiando a medida que tiñan lugar as nosas reunións dos mércores no segundo recreo.
Pero... Por que sucedeu isto? Por que a amizade non chegou a bo porto? Poderemos descubrilo?
Aquí temos a primeira das actividades sobre o libro, preparada por Mateo e Lois. Unha pequena presentación sobre a vida e obra do autor de "O vixía no centeo".
9/12/20
El Armario
Uxía López Romero, de 4 da ESO, foi outra das gañadoras do concurso de relatos de terror do Samaín. Aquí podedes ler o seu relato:
“El armario”
Cada noche escucho una respiración dentro del armario, hay veces que susurra mi nombre
otras grita de manera desgarradora en busca de auxilio.
He tratado en diversas ocasiones de hablarle pero el miedo se apoderaba de mí, otras
veces me acerco a la puerta del armario pero un escalofrío recorre mi espina dorsal y
vuelvo de nuevo a mi cama.
Como otra noche cualquiera mi madre besa mi frente amorosamente y me da las buenas
noches, entre sonrisas gesticula “pronto vendrá”.
Desde esa noche noto unos ojos sobre mí provenientes del armario, sus gritos
desgarradores se convirtieron en risas agudas. Desde ese día la puerta se abre cada vez
más…
A Sombra do Bosque
Claudia Costa Casais, de 2 da ESO, foi unha das gañadoras do concurso de relatos de terror do Samaín. Aquí podedes ler o seu relato:
"A sombra do bosque"
Fai uns anos, nunha pequena casiña no monte vivía un neno chamado Lucas, xunto coa súa irmá Alicia e o seu pai. A súa nai falecera hai dous anos, e aquela casa era o único recordo que gardaban dela, xunto cun colar. Aquel día era coma outro calquera, o rapaz lía na súa habitación escoitando o son da choiva e a pequena Alicia acariñaba á súa cadela ó pé da cheminea. O pai estaba traballando, pero os nenos estaban acostumados a pasar as tardes sós. Lucas sentiu unha corrente fría que viña do piso de abaixo, e decatouse de que a porta estaba aberta. A ventisca invernal azoutaba o bosque con descaro. Sorprendido, comezou a buscar á súa irmá, máis o único que atopou foi á súa cadeliña, Menta, deitada no chan, arrepiando. O rapaz saíu do fogar e dirixiuse ó xardín, na procura de Alicia. Uns instantes despois escoitou un forte son:
-Lucas! -berrou a súa irmá menor.
Voltou cara á casa, máis alí ninguén o agardaba. Só puido distinguir unhas sombras somerxerse na espesura do bosque e viu como a cadela asomaba ameazante, cara aquel lugar. Lucas non entendía nada, alguén, ou algo, acababa de capturar á súa irmá. Unha bágoa recorreulle a meixela, e esvaeceuse coas demais que mollaban ao neno enteiro. Veloz, entrou na casa e pechou a porta, e subiu ao seu cuarto, dende o cal podía ver o outro lado do bosque. Alí estaba, a mesma sombra de antes. Mirábao fixamente, máis non distinguía o que era. De súpeto, un obxeto relucente chamou a súa atención, e candou volveu voltar os ollos, aquela sombra de sorriso pícaro non estaba.
Un arrepío estremeceulle o corpo. Xa era de noite, pero aínda así, armouse de valor e colleu a linterna, gardou a navalla no peto da chaqueta e avanzou cara o bosque, o escuro e espeso bosque, no cal, dous anos atrás, atoparan á súa nai, ferida gravemente mentres ía recoller amorodos. Ese recordo inundouno de tristeza e de súpeto, a tristeza tranformouse en rabia, limpouse a cara, e adentrouse no sendeiro. Dende o lonxe logrou distinguir o obxeto que vira dende a ventá, correu ata el e colleuno. Era o colar de Alicia, máis non semellaba o mesmo. Enfocouno coa linterna e logrou ver a foto da súa nai xunto cos rapaces, pero contemplou unha sombra familiar que os observaba dende lonxe. Do susto, soltou o amuleto, o cal caeu no barro dado a volta. No dorso da fotografía había unas palabras, gravadas pola súa nai, que nunca antes vira.
-Desfrutade do bosque meus nenos, máis andade con coidado…
Lucas, aterrorizado comezou a berrar o nome da súa irmá, a cal pronto respondeu:
-Lucas?
A nena estaba no chan, cunha ferida na cabeza e rañaduras nos brazos, o seu irmán foi socorrela. Días despois, Alicia foise recuperando pouco a pouco, e a familia cambiou de fogar, máis non se sabe se aquela cousa segue alí, atacando e gozando do sufrimento dos ocupantes…
Suscribirse a:
Entradas (Atom)